Το 4ο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν του House of the Dragon μας θύμισε τις ένδοξες εποχές του Game of Thrones. Το prequel στα πρώτα τρία επεισόδια φαινόταν πως έφτιαχνε το “προσάναμα” προκειμένου στο χθεσινό επεισόδιο να γίνει το μεγάλο… μπουρλότο.
Τελικά όντως, ο πραγματικός πόλεμος ξεκινά τώρα. Και είναι επικός.
Όμως για να είμαι ειλικρινής, αναφέρομαι κυρίως στα τελευταία 10-15 λεπτά του επεισοδίου, στο Battle at Rook‘s Rest και, πιο συγκεκριμένα, στους δράκους. Καθώς πρώτα συγκρούονται οι Sunfyre και Meleys και στη συνέχεια οι Meleys και Vhagar, ο εμφύλιος πόλεμος των Targaryen ανταποκρίνεται στο όνομα Χορός των Δράκων.
Έχουμε δει επικές σκηνές δράκων πριν, όμως κυρίως στο Game of Thrones δεν νομίζω ότι έχουμε δει ποτέ κάτι τέτοιο. Βλέποντας αυτά τα θηρία να πολεμούν στο φως της ημέρας, και συχνά εκπληκτικά κοντά, είναι ένα θέαμα που σε καθηλώνει. Υπάρχουν μερικά πλάνα που ρίχνουν σαγόνια, όπως όταν οι δράκοι σκίζονται με τα νύχια τους, όταν ο Vhagar να ποδοπατά τους στρατιώτες στο έδαφος και στη συνέχεια τα σαγόνια του Vhagar να σφίγγονται γύρω από το λαιμό της Meleys. Φαίνεται απίστευτο, με τεράστια εύσημα στον σκηνοθέτη Alan Taylor και την ομάδα VFX της σειράς για το πώς το κατάφεραν.
Το θέαμα από μόνο του είναι εντυπωσιακό, αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει πραγματική ουσία. Δεν πρόκειται μόνο για δράκους που πολεμούν, αλλά και για ανθρώπους, και υπάρχουν δυνατές στιγμές χαρακτήρων που υποστηρίζουν τη δράση. Αυτό ισχύει για τον Aegon που πετάει μεθυσμένος στη μάχη για να αποδείξει την αξία του και για τη Rhaenys που αποδέχεται τη μοίρα της και θυσιάζεται (αντίο Rhaenys, ήσουν από τους πιο γαμάτους Ταργκάρυεν!). Ακόμα και ο Κρίστον Κόουλ, ο πιο σιχαμένος άνθρωπος στην τηλεόραση αυτή τη στιγμή, βγαίνει από αυτό ένας ισχυρότερος χαρακτήρας.
Το Game of Thrones είχε το δίκαιο μερίδιό του σε επεισόδια μάχης. Το The Battle at Rook‘s Rest μπορεί να μην φτάνει στα ίδια ύψη όπως, ας πούμε, η μάχη του Blackwater, αλλά αξίζει να έχει μια καλή θέση ως σκηνή μάχης. Ιδίως επειδή συνδυάζει την επική κλίμακα με μια ισχυρή βάση χαρακτήρων και γι ‘αυτό θα τη θυμόμαστε για πολύ καιρό.
Το The Battle at Rook‘s Rest μπορεί να έκανε το τέταρτο της σεζόν ένα υπέροχο επεισόδιο, αλλά είναι πολύ καλό και πριν τη μάχη, με εξαιρετική δουλειά από αρκετούς από τους καλύτερους και πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες της σειράς. Τα οράματα και οι συναντήσεις του Daemon Targaryen με την Alys Rivers έχουν ενδιαφέρον και είμαι βέβαιη πως η Alys θα δώσει αρκετό αλατοπίπερο στη σεζόν. Ο Matt Smith αρχίζει πραγματικά να λάμπει, μπαίνοντας σε μερικές σοφές ρωγμές και δείχνοντας τη σκοτεινή πλευρά του.
Στο Dragonstone, δεν βλέπουμε και πολύ Rhaenyra, αλλά είμαι βέβαιη πως η πένθιμη φάση που θα περάσει στο επόμενο επεισόδιο θα είναι για ακόμη μια φορά μάθημα υποκριτικής.
Συνολικά, αυτό ήταν το καλύτερο επεισόδιο της 2ης σεζόν του House of the Dragon μέχρι στιγμής.
