Mother. Με αυτή την επιλογή ως τίτλο για την επανέναρξη της σειράς, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μας εισάγει για ακόμη μια φορά σε έναν κόσμο σύγχρονο, προβληματικό, «σάπιο» και -διαχρονικά- κατεστραμμένο. Αφηγήτρια του επεισοδίου η Σοφία (Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου), η μητέρα του Αντώνη (Ορέστη Χαλκιά) και της Κλέλιας (Κλέλια Ανδριολάτου). Μια γυναίκα που μαθαίνει ότι ο γιος της είναι ο υπεύθυνος για τη δολοφονία του Χαράλαμπου (Γιάννης Τσορτέκης), του βίαιου συζύγου και γονέα -γονέα μάλιστα- του ανθρώπου που ο γιος της διατηρεί σχέση.
Παράλληλα βλέπουμε να ξεδιπλώνεται η ιστορία μέσα από τα λεγόμενα της Αλεξάνδρας (Στεφανία Γουλιώτη) με τη ψυχολόγο της, ο αντίκτυπος της δολοφονίας στη σχέση του Αντώνη και του Σπύρου (Γιώργος Μπένος) και η αντίδραση της Μαρίας (Μαρία Καβογιάννη) στην εξαφάνιση του κακοποιητή συζύγου της.
Όσα κρατήσαμε από το πρώτο επεισόδιο της season 2 του Maestro
Τα Like
Ο Παπακαλιάτης μετέφερε τον σύγχρονο κόσμο με όλη την ασχήμια του, με εντυπωσιακή πιστότητα στο έργο του. Διαφθορά, ομοφοβία, φόβος έννοιες που περικλείουν μέσα τους όλες τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.
Όλες οι παθογένειες που διακρίνουμε καθημερινά, αλλά και τόσα άλλα που συμβαίνουν δίπλα μας και περνούν απαρατήρητα, βρίσκονται στο κάδρο του Παπακαλιάτη.
Εάν κάτι γνωρίζει πολύ καλά ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είναι το πως να αφηγείται μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Με τη σωστή νοηματική χρήση των σκηνών, από το πρώτο κιόλας επεισόδιο δημιουργήθηκε μια εξαίρετη αλληλουχία μεταξύ των όσων προηγήθηκαν και όσων θα ακολουθήσουν. Τα εντυπωσιακά πλάνα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Καθόλη τη διάρκεια του επεισοδίου, παρατηρείται το αίσθημα της «καθοδήγησης», με τον Παπακαλιάτη στον ρόλο ενός κανονικού μαέστρο, που με επιδειξία έκοβε και έραβε τις σκηνές, προκειμένου ο δεύτερος κύκλος της σειράς να ακολουθήσει -χωρίς κενά και ελλείψεις- τον πρώτο.
Οι ηθοποιοί του Maestro και οι ερμηνείες είναι το δυνατότερο χαρτί της σειράς. Προσωπικά ξεχώρισα δυο:
Στεφανία Γουλιώτη: Από τη συνεδρία με τη ψυχολόγο της, μας παρουσίασε το πόσο αλύγιστη και δυναμική είναι και στέκεται ως κολόνα δίπλα σε έναν άντρα απών. Από αυτό οδηγούμαστε σε μια γυναίκα που ετοιμόγεννη εκλιπαρεί για βοήθεια. Η Γουλιώτη, που είχε αποθεωθεί ήδη από την εμφάνισή της στον πρώτο κύκλο, συνεχίζει να αποδεικνύει το υποκριτικό της μεγαλείο, με την τελευταία της σκηνή να είναι απλά ανατριχιαστική.
Μαρία Καβογιάννη: Για την Μαρία Καβογιάννη πόσα να πει κανείς; Από τη μία ντρέπομαι που δεν την έβαλα πρώτη σε αυτή τη “διαλογή” των ερμηνειών, αλλά αυτό έγινε απλά επειδή οι σκηνές της Στεφανίας Γουλιώτη ήταν πολύ πιο έντονες σε αυτό το επεισόδιο. Η Μαρία Καβογιάννη αποδεικνύει με κάθε της βλέμμα το πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι. Ισορροπώντας μαεστρικά πάνω στο δίπολο θλίψης για την απώλεια του συζύγου της, αλλά και ανακούφισης.
Τα dislike
Με το που ξεκινά το επεισόδιο το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει κανείς είναι η επανάληψη στο μοτίβο της αφήγησης. Η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, έδωσε εικόνα σε όλα όσα μας περιέγραφε μέσα από την αφήγησή της και όπως όλες οι προηγούμενες αφηγήσεις των άλλων χαρακτήρων, ήταν γεμάτη με βαρύγδουπα κλισέ που είναι κομμένα και ραμμένα για να κάνουν απλά εντύπωση. Περίμενα από αυτόν τον δεύτερο κύκλο μια ανατροπή στον τρόπο εξιστόρησης των γεγονότων.
Οι σκηνές με τον Χαράλαμπο που εμφανίζεται στους Αντώνη και Σπύρο ήταν περιττές και έκαναν μεγάλη κοιλιά στο επεισόδιο. Είναι κατανοητό ότι ειδικά αυτούς τους δύο χαρακτήρες τους βαραίνουν οι τύψεις, όμως αν ήθελε ο σεναριογράφος να δώσει τόση έμφαση σε αυτό, σίγουρα θα μπορούσε να βρει έστω έναν πιο αφαιρετικό τρόπο.
Ακολουθήστε το ThePopReporter.gr στο Twitter
