Μια γενιά μετά την επιτυχία του εμβληματικού Μονομάχου, ο Ridley Scott επιστρέφει στη Ρώμη με το Μονομάχος 2, αναβιώνοντας αυτό το ένδοξο σκηνικό και προσφέροντας ένα θέαμα που μας είχε λείψει. Όμως, με αυτή την επιστροφή, η πρόκληση είναι σαφής: μπορεί κανείς να ξεπεράσει ένα πρωτότυπο που καθόρισε ολόκληρη τη δεκαετία του 2000;

Ο Paul Mescal παίρνει τη σκυτάλη ως ο νέος πρωταγωνιστής, προσφέροντας έναν χαρισματικό, δυναμικό, επιβλητικό χαρακτήρα που διασφαλίζει πως η κληρονομιά του Maximus συνεχίζεται με μια φρέσκια, αλλά παράλληλα οικεία μορφή. Αν και το σενάριο ανακυκλώνει τη δομή του πρώτου φιλμ, έχει παλμό, με μεγάλων διαστάσεων μάχες  και εξαιρετικά σκηνοθετημένα στιγμιότυπα.

Η Ρώμη στην οποία επιστρέφουμε είναι πιο ζωντανή και απειλητική από ποτέ. Η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη ένταση και σκοτεινές αποχρώσεις, με δύο παρακμιακούς αυτοκράτορες – δίδυμους που κυβερνούν από κοινού χωρίς καμία μέριμνα για τον λαό. Η παρουσία τους στην οθόνη είναι γεμάτη από ψυχρό μακιγιάζ και έντονο βλέμμα, προσδίδοντας μια ζοφερή νότα στην ιστορία. Ο Joseph Quinn ξεχωρίζει ως Geta, ένας ήσυχα τρομακτικός χαρακτήρας που είναι ο εξυπνότερος και συνεπώς ο πιο επικίνδυνος από τους δύο. Από την άλλη, ο Fred Hechinger φέρνει έναν ανεξέλεγκτο δυναμισμό στον ρόλο του Caracella.

Ο Denzel Washington ενσαρκώνει τον μυστηριώδη Μακρίνο, έναν πλούσιο επιχειρηματία και ιδιοκτήτη μονομάχων που αγοράζει τον Lucius. Στολισμένος με δαχτυλίδια και χρυσές αλυσίδες, ο Washington δίνει μια γεμάτη πάθος ερμηνεία, καθώς ο χαρακτήρας του υφαίνει τις δικές του ίντριγκες για εξουσία.

Ο Pascal, στον ρόλο του Acacius, αν και συμπληρώνει τη δυναμική της ιστορίας ως σύζυγος της Lucilla και σύμμαχος στη συνωμοσία για την ανατροπή των αιμοδιψών αυτοκρατόρων, έχει μικρότερο και πιο ήρεμο ρόλο από ό,τι ίσως θα περίμεναν οι θαυμαστές του. Η παρουσία του, αν και αξιοπρεπής, την ξεχνάς μόλις βγείς από την αίθουσα.

Το αποτέλεσμα είναι ένα φιλμ που αναδεικνύει τη λαμπερή και ταυτόχρονα διεφθαρμένη όψη της Ρώμης, γεμάτο έντονες ερμηνείες, με τον Denzel και τον Mescal να κλέβουν τις εντυπώσεις. Ο Denzel Washington, κλέβει σε πολλά σημεία την παράσταση, σε έναν δεύτερο ρόλο-κλειδί που αναδεικνύει το βάρος και τη σοφία του χαρακτήρα του, ενώ το σύνολο των ηθοποιών, σε ένα φιλόδοξο καστ, παραδίδει αξιοπρεπείς ερμηνείες.

Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή -ό,τι πρέπει- για να απολαύσετε το ποπ κορν σας σε μια μεγάλη οθόνη. Η διαφορά του πρωτότυπου Μονομάχου από το sequel είναι πως ο Gladiator του Russel Crowe ήταν επικός για την εποχή του, είχε πρωτοτυπία και δραματικότητα. Ο Μονομάχος 2 είναι ένα “copy – paste” του πρωτότυπου και αυτό είναι το πρόβλημα της ταινίας. Ο Ridley Scott επέλεξε την ασφάλεια έναντι της καινοτομίας. Με μια αφήγηση που παραπέμπει σε επανάληψη, μια νέα παραλλαγή της ιστορίας του Maximus που στοιχειώνει τη συνέχεια όπως το φάντασμα ενός χαμένου ήρωα.