Σε λίγους μήνες, το ιστορικό άλμπουμ των Pink Floyd, Wish You Were Here, συμπληρώνει μισό αιώνα ζωής και η ιστορία πίσω από το χαρακτηριστικό του εξώφυλλο έρχεται ξανά στο φως της δημοσιότητας.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Aubrey Powell, συνιδρυτής της δημιουργικής ομάδας Hipgnosis, η οποία ήταν υπεύθυνη για μερικά από τα πιο εμβληματικά εξώφυλλα των Pink Floyd, αποκάλυψε πώς γεννήθηκε η ιδέα για το εξώφυλλο του άλμπουμ του 1975, που απεικονίζει τον θρυλικό «φλεγόμενο άνδρα».

«Ο Storm Thorgerson και εγώ είχαμε δημιουργήσει το μεγαλύτερο μέρος του artwork για τα άλμπουμ των Pink Floyd, συμπεριλαμβανομένου του Dark Side of the Moon. Μια μέρα μας ζήτησαν να πάμε στα Abbey Road Studios για να ακούσουμε κομμάτια από τον νέο δίσκο του συγκροτήματος. Οι στίχοι αφορούσαν κυρίως την απουσία, και ο τίτλος του άλμπουμ, Wish You Were Here, ήταν μια αναφορά στον Syd Barrett, ο οποίος είχε εγκαταλείψει το συγκρότημα μερικά χρόνια νωρίτερα λόγω προβλημάτων με το LSD. Έκαναν επίσης μια δήλωση για τα στελέχη των δισκογραφικών εταιρειών που θεωρούσαν τους μουσικούς ως μηχανές παραγωγής χρήματος, απαιτώντας το ένα hit τραγούδι μετά το άλλο – μια απουσία διαφορετικού είδους» είπε στον Guardian, πριν από τέσσερα χρόνια.

Συνεχίζοντας, περιγράφει τη στιγμή που η αρχική ιδέα πήρε μορφή:

«Συζητούσαμε αργά ένα βράδυ με τον φίλο μας George Hardie και συζητούσαμε ιδέες. Ο Storm είπε: “Το Have a Cigar [το τρίτο κομμάτι του άλμπουμ], μιλάει για την δυπροσωπία στη μουσική βιομηχανία. Τι θα λέγατε για μια εικόνα δύο επιχειρηματιών, και ο ένας από αυτούς καίγεται σε μια συμφωνία; Όλοι σκεφτήκαμε ότι η εικόνα ήταν καλή ιδέα και θυμάμαι να λέω στον Storm: “Πώς θα το κάνουμε αυτό;” Απάντησε: “Βάλε φωτιά σε έναν άνθρωπο”».

Για να υλοποιήσει αυτή την τολμηρή ιδέα, ο Powell ταξίδεψε στο Λος Άντζελες, όπου βρήκε έναν κασκαντέρ του Χόλιγουντ που θα μπορούσε να φέρει το όραμα στη ζωή:

«Πήγα στο Λος Άντζελες για να βρω έναν κασκαντέρ του Χόλιγουντ. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο πίσω οικόπεδο της Warner Bros στο Burbank με τον Ronnie Rondell, τον τύπο με τη φωτιά, να σφίγγει το χέρι με έναν άλλο κασκαντέρ, τον Danny Rogers. Εξήγησα στον Ronnie τι χρειαζόμουν και εκείνος είπε: “Είναι επικίνδυνο για έναν άνθρωπο να στέκεται ακίνητος στη φωτιά. Κανονικά, τρέχεις και η φωτιά εξαπλώνεται πίσω σου, ή πέφτεις και η φωτιά είναι από επάνω σου, ή μπορείς πάντα να καταλάβεις με τις γωνίες της κάμερας, ότι ο κασκαντέρ είναι πιο κοντά στη φωτιά απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, αλλά να στέκεσαι ακίνητος…;” Ήταν πολύ διστακτικός, αλλά τελικά συμφώνησε».

Μετά από προσεκτική προετοιμασία, η λήψη πραγματοποιήθηκε, αλλά όχι χωρίς απρόοπτα:

«Είχα φτιάξει ένα κοστούμι και μια περούκα που ήταν εμποτισμένα με επιβραδυντικό φλόγας, ο Ronnie ήταν καλυμμένος με αυτό το τζελ και η ομάδα του, του έβαλε φωτιά. Επαναλάβαμε τη διαδικασία 14 φορές, τραβήξαμε το πλάνο, και στη συνέχεια, μια ριπή ανέμου φύσηξε και τύλιξε τη φωτιά γύρω από το πρόσωπό του και τον έκαψε. Ρίχτηκε στο έδαφος και όλη η ομάδα του στοιβάχτηκε πάνω σε κουβέρτες για να τον σβήσουν. Είπε: “Αυτό είναι! Τελείωσα!” Ωστόσο, είχα τραβήξει το πλάνο με επιτυχία σε αυτή την τελευταία λήψη. Ο Ronnie ήταν πολύ ευγενικός, δεδομένου ότι είχε χάσει ένα φρύδι και λίγο από το μουστάκι του, αλλά όσον αφορά τον ίδιο ως επαγγελματία της κινηματογραφικής βιομηχανίας, ήταν όλα μέσα στη δουλειά μιας ημέρας. Ήξερα ότι είχα πάρει μια ξεχωριστή φωτογραφία. Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να πείσω τον Ronnie να σταθεί ακριβώς όπως ήθελα, αλλά τελικά ήταν πολύ γενναίος και ήταν μια τέλεια σύνθεση. Χρόνια μετά ο Ronnie είπε ότι το μόνο που μετάνιωσε ήταν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τον γνωρίζουν περισσότερο για το εξώφυλλο των άλμπουμ των Pink Floyd παρά για τα διάσημα κόλπα με τη φωτιά που είχε κάνει σε ταινίες όπως το The Towering Inferno».

Πηγή: The Guardian