Και ξεκίνησε αυτή την ανηφόρα και αυτή η τρομερή εξερεύνηση που είπαμε στο πρώτο άρθρο.

Η πρώτη ταινία αυτής της επανασύνδεσής μου με τα Άνιμε ήταν (νομίζω εύκολα θα το μαντέψει ένας της πιάτσας) η Πριγκίπισσα Μονονόκε.

Η Πλοκή
Βρισκόμαστε στην Ιαπωνία κατά την περίοδο Muromachi (1338-1573), μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από έντονες πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές. Παράλληλα, είναι μια εποχή γενικότερων αλλαγών. Είναι η εποχή κατά την οποία η Ιαπωνία έχει την πρώτη της επαφή με τα πυροβόλα όπλα.
Στην ταινία, βλέπουμε ένα απομακρυσμένο χωριό που ξαφνικά απειλείται από έναν δάιμονα σε μορφή τεράστιου αγριογούρουνου. Ωστόσο, ο πρίγκιπας Ashitaka σκοτώνει τον δαίμονα και σώζει το χωριό του, ωστόσο ο δαίμονας πριν αφήσει την τελευταία του πνοή τον μολύνει.
Καθώς η μόλυνση στο χέρι του προχωρά και επεκτείνεται, ο πρίγκιπας αποφασίζει να βρει από πού ήρθε ο δαίμονας και πώς έφτασε στο σημείο να μολυνθεί από τόσο μίσος. Έτσι, ξεκινά μια μεγάλη περιπέτεια για τον Ashitaka η οποία κορυφώνεται όταν συναντά την Πριγκίπισσα Μονονόκε.

Είναι μία ανεπανάληπτη κινηματογραφική περιπέτεια που πρέπει να ζήσει ο καθένας. Είμαι σίγουρη πως η «Πριγκίπισσα Μονονόκε» βρίσκεται δικαιωματικά στην κορυφή της ιστορίας των anime.

Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης αρνείται να δώσει εύκολες λύσεις ακόμα και στο αντισυμβατικό ρομάντζο των δύο πρωταγωνιστών. Οπτικά είναι εκθαμβωτική, αρκετά βίαιη ορισμένες φορές, η ταινία αποδεικνύει πως ο Μιγιαζάκι είναι ο βασιλιάς του είδους. Είναι ένα επικών διαστάσεων μείγμα της κλασικής ιαπωνικής μυθολογίας και ενός επίκαιρου οικολογικού μηνύματος.