Η συγκεντρωτική έκδοση με όλα τα θεατρικά έργα της Σάρα Κέιν με τον τίτλο «Άπασα», κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική. «Αν λες ότι δεν μπορείς να αναπαραστήσεις κάτι, λες ότι δεν μπορείς να μιλήσεις για αυτό, αρνείσαι την ύπαρξή του», απαντούσε η Sarah Kane στην «κατηγορία» πως η βία που εμφανίζεται στα έργα της είναι άσκοπη.

H Sarah Kane είναι μία από τις σημαντικότερες, πιο τολμηρές και πρωτοπόρες συγγραφείς του βρετανικού θεάτρου. Μια πένα που κατάφερε και αποτύπωσε την πεμπτουσία του έρωτα με τον μονόλογο από το Crave μέχρι ακραία και άγρια βία. Πέντε θεατρικά έργα και μια κινηματογραφική ταινία συνθέτουν την καλλιτεχνική, ιδιαίτερη προσωπικότητά της. Είκοσι πέντε χρόνια μετά τον θάνατό της και παρά τις αρνητικές κριτικές που είχε λάβει, έχει καθιερωθεί ως κλασική Βρετανίδα συγγραφέας του 20ού αιώνα και, μάλιστα, η πιο αντιπροσωπευτική του θεατρικού κινήματος “in-yer-face theatre”, όπου η βία, η αγάπη και ο μύθος παρουσιάζονται στη σκηνή σε κάθε τους μορφή ακέραια.

Η συγκεντρωτική έκδοση με όλα τα θεατρικά έργα της Σάρα Κέιν με τον τίτλο «Άπασα», κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική.

Οι κριτικοί της εποχής, που την «καταδίκασαν», ισχυρίζονταν πως η Σάρα Κέιν γράφει και παρουσιάζει ακραίες σκηνές βίας στα έργα της, με σκοπό να προκαλέσει σάλο γύρω από το όνομά της.

Αν και σπάνια παραχωρούσε συνεντεύξεις, η ίδια απάντησε στην απορία αυτή, εκφράζοντας την δική της εκδοχή. Τον Νοέμβριο του 1998 μιλά στον Άγγλο θεατρικό συγγραφέα, ακαδημαϊκό και δάσκαλο υποκριτικής Dan Rebellato και στους φοιτητές του, στο Royal (Holloway University of London), με την συνέντευξη να καταγράφεται ηχητικά και να απομαγνητοφωνείται αργότερα από τον Βρετανό κριτικό θεάτρου Aleks Sierz. Έχει μεταφραστεί από τους Αλεξάνδρα Αναγνωστοπούλου και Απόστολο Κατσιριντάκη και συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Σάρα Κέιν, Blasted» (Μετάφραση: Απόστολος Κατσιριντάκης, Κάπα Εκδοτική, 2022).

Η ίδια είπε:

«Κάποια από τα ακραία πράγματα που γράφω στα έργα μου, τα έχω γράψει επειδή είναι αληθινά και με έχουν συγκλονίσει και τρομοκρατήσει, κι έχω νιώσει υποχρεωμένη, τόσο που δεν θα μπορούσα να μην τα συμπεριλάβω»

«Πραγματικά δεν επινοώ και πολλά. Απλώς ρίχνω μια ματιά γύρω μου. Θέλω να πω, σιχαίνομαι την ιδέα της δραματουργίας ως δημοσιογραφία, και δεν θα έλεγα ποτέ ότι είμαι δημοσιογράφος, αλλά όσον αφορά τις πράξεις βίας στα έργα μου, η φαντασία μου δεν ήταν τόσο γ@μημέν@ άρρωστη. Απλώς διαβάζω εφημερίδες – δεν είναι ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ εμένα… Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κανείς είναι να κοιτάξει τον κόσμο γύρω του και, ορίστε, εκεί είναι όλα. Ο μόνος λόγος που συγκλονίζει περισσότερο από μια εφημερίδα, είναι επειδή έχουν αφαιρεθεί όλα τα ανιαρά κομμάτια».

«Τείνω για την ακρίβεια να πιστέψω πως οτιδήποτε αποτελεί προϊόν της φαντασίας, υπάρχει κάποιος κάπου που το έχει κάνει πράξη»

«Για ποιον γράφετε;», την ρωτά ένας φοιτητής.

Και η Σάρα Κέιν απαντά:

«Για μένα. Έχω γράψει μόνο για τον εαυτό μου. Πάντοτε γράφω ώστε να δραπετεύσω από την κόλαση. Και δεν λειτούργησε ποτέ. Αλλά, από την άλλη πλευρά, όταν κάθεσαι και παρακολουθείς κάτι και σκέφτεσαι: «Λοιπόν, αυτή είναι η πιο τέλεια έκφραση της κόλασης που έχω νιώσει», τότε ίσως να άξιζε τον κόπο»