Στο Silent Hill f, η ιστορία ακολουθεί τη Shimizu Hinako, μια μαθήτρια λυκείου στην ιαπωνική πόλη Ebisugaoka, που μεγαλώνει μέσα σε ένα βίαιο οικογενειακό περιβάλλον. Μετά από έναν έντονο καβγά, φεύγει από το σπίτι και σύντομα η πόλη βυθίζεται σε ένα παρανοϊκό τοπίο ομίχλης και κόκκινων κρίνων. Η πραγματικότητα διαλύεται, και η Hinako παγιδεύεται ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και στο “Dark Shrine”, τον δικό της εφιαλτικό otherworld.

Παρότι το ιαπωνικό setting διαφέρει από τα γνώριμα αμερικανικά σκηνικά της σειράς, η φιλοσοφία του Silent Hill παραμένει αναλλοίωτη: ψυχολογικός τρόμος, ενοχές, σύμβολα και αλληγορίες. Η αφήγηση είναι ατμοσφαιρική και βαθιά συναισθηματική, αν και μερικές φορές άνιση. Το παιχνίδι προτρέπει τον παίκτη να το ξαναπαίξει, καθώς τα πέντε διαφορετικά τέλη αποκαλύπτουν σταδιακά το πλήρες νόημα της ιστορίας. Ωστόσο, το αδύναμο gameplay κάνει αυτή τη διαδικασία λιγότερο ελκυστική.

Τα Silent Hill δεν ήταν ποτέ γνωστά για το σύστημα μάχης τους — και δυστυχώς το f δεν αποτελεί εξαίρεση. Η μάχη σώμα με σώμα είναι δυσκίνητη, επαναλαμβανόμενη και σπάνια ικανοποιητική. Οι αναμετρήσεις με πολλούς εχθρούς καταντούν κουραστικές, ακόμη και στη βασική δυσκολία. Η προσθήκη ενός “sanity meter” στις υψηλότερες ρυθμίσεις δυσκολίας περισσότερο απογοητεύει παρά εντείνει την ένταση.

Από την άλλη, οι γρίφοι είναι ένα από τα πιο ευχάριστα στοιχεία του παιχνιδιού. Κυμαίνονται από περιβαλλοντικούς μηχανισμούς μέχρι λογικά puzzles με κωδικούς και μηνύματα, προσφέροντας τις πιο “ήσυχες” αλλά και πιο απολαυστικές στιγμές του τίτλου.

Ο σχεδιασμός των τεράτων είναι εντυπωσιακός — αποκρουστικά όμορφος, με μια ονειρική μίξη ανθρωπίνου σώματος και λουλουδιών. Ωστόσο, η ποικιλία είναι περιορισμένη, και γρήγορα καταλήγουμε να αντιμετωπίζουμε τις ίδιες παραλλαγές ξανά και ξανά.

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα όμως είναι ότι το Silent Hill f δύσκολα φοβίζει πραγματικά. Παρά την εξαιρετική ατμόσφαιρα, τα ηχητικά εφέ και το πυκνό σκοτάδι, λείπει εκείνο το βαθύ, ψυχολογικό άγχος που χαρακτήριζε τους προηγούμενους τίτλους. Περισσότερο θυμίζει σκοτεινό δράμα μυστηρίου παρά καθαρόαιμο horror.

Στο PlayStation 5 Pro, η απόδοση κυμαίνεται στα 60 fps στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά η εικόνα χάνει σε καθαρότητα και λεπτομέρεια. Η απουσία τεχνικών επιλογών ή ρυθμίσεων, όπως η απενεργοποίηση του PSSR, δείχνει πως χρειάζονται μελλοντικά patches για να λειανθούν οι γωνίες.

 Silent Hill f – Τελικά αξίζει;

Το Silent Hill f δεν αποτελεί τη μεγάλη αναγέννηση που θα επανέφερε τη σειρά στο θρόνο του τρόμου, αλλά προσφέρει μια αξιόλογη, αισθητικά μοναδική εμπειρία με δυνατή αφήγηση και καλλιτεχνικό όραμα. Τα προβλήματα στο gameplay και η περιορισμένη ένταση το κρατούν πίσω από το επίπεδο ενός “mainline” Silent Hill, όμως παραμένει μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια ανανέωσης του franchise.
Αν και δύσκολα δικαιολογεί την πλήρη τιμή του, αξίζει την προσοχή των fans — ειδικά μόλις πέσει η τιμή του.