Μπορεί σήμερα το να βασίσει το HBO μια σειρά στο videogame The Last of Us να φαίνεται κάτι το αυτονόητο ειδικά για όσους έχουμε παίξει το παιχνίδι, όμως μέχρι να βγει η πρώτη σεζόν στον αέρα, οι μεταφορές από κονσόλα σε οθόνη θεωρούνταν συνήθως, καταδικασμένες.

Η επιτυχία του Last of Us στη μικρή οθόνη στηρίχθηκε σε δύο βασικούς πυλώνες. Πρώτον, το ίδιο το videogame ήταν ένα έτοιμο, ολοκληρωμένο και συγκλονιστικό σενάριο, με έντονα cinematics και αφήγηση.  Δεύτερον, το The Last of Us εμφανίστηκε σε μια εποχή που το κοινό ήταν ακόμη βαθιά επηρεασμένο από την πανδημία. Ο φόβος της μετάδοσης, ο εγκλεισμός, η αγωνία για την «επόμενη μέρα» συνέθεταν ένα ψυχολογικό τοπίο ιδανικό για μια αφήγηση που περιστρέφεται γύρω από έναν φανταστικό μύκητα που αφανίζει την ανθρωπότητα.

Το The Last of Us, με αυτό το background, βρήκε έδαφος να ανθίσει.

Η πρώτη σεζόν μας καθήλωσε και ταυτόχρονα διέλυσε την «κατάρα» των κακών διασκευών videogame (μετά είδαμε το Fallout να θυμίσω, που ήταν επίσης πολύ καλό). Στο συγκλονιστικό φινάλε, ο Τζόελ παίρνει μια απόφαση που πυροδότησε συζητήσεις: θυσιάζει το μέλλον της ανθρωπότητας για να σώσει την Έλι, στερώντας της το δικαίωμα επιλογής.

Η συνέχεια, τόσο στο videogame όσο και στη σειρά, ήταν αμφιλεγόμενη. Πολλοί fans παρερμήνευσαν το τέλος του πρώτου παιχνιδιού, χειροκροτώντας την απόφαση του Τζόελ χωρίς να δουν τη σκοτεινή πλευρά της. Η δεύτερη σεζόν της σειράς –που ξεκίνησε πρόσφατα και βασίζεται στο The Last of Us Part II– καλείται να διαχειριστεί αυτή την πολυπλοκότητα, προσαρμόζοντας τις πιο τολμηρές επιλογές των δημιουργών του παιχνιδιού στη γλώσσα της τηλεόρασης.

Το πρώτο επεισόδιο μας τοποθετεί πέντε χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης σεζόν. Ο Τζόελ έχει έναν σημαντικό ρόλο στην κοινότητα, ενώ η Έλι είναι πλέον πιο ώριμη και ανεξάρτητη. Μια ανατρεπτική συνεδρία του Τζόελ με μια ψυχολόγο, την οποία υποδύεται μοναδική η Κάθριν Ο’Χάρα, δίνει το στίγμα της συναισθηματικής φόρτισης που θα κυριαρχήσει στη συνέχεια.

Ο Πέδρο Πασκάλ συνεχίζει να χτίζει τον εσωστρεφή, αλλά βαθιά ανθρώπινο χαρακτήρα του Τζόελ, ενώ το Μπέλα Ράμσεϊ αποδεικνύει για ακόμη μια φορά γιατί είναι το απόλυτο casting για τον ρόλο της Έλι. Στο προσκήνιο έρχεται και η Κέιτλιν Ντέβερ, που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στα επόμενα επεισόδια.

Το Last of Us, τόσο ως σειρά όσο και ως franchise, έχει πετύχει κάτι σπάνιο: να καταρρίψει προκαταλήψεις, να αγγίξει συναισθηματικά το κοινό και να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις αφηγήσεις επιβίωσης. Και… είμαστε ακόμη στην αρχή.

Δείτε ακόμη:

The Last of Us 3: Ανοιχτό το ενδεχόμενο για τρίτο παιχνίδι;